‘Wie ben ik?’ en ‘wat drijft mij?’ zijn vragen die ik me natuurlijk prima zelf kan stellen. Maar als iemand anders ze stelt, zijn de antwoorden oprechter en misschien wel verrassender. Vandaar dat ik me voor deze profielschets heb laten interviewen door campagnebureau Toffey. Mijn woorden, opgeschreven door iemand anders dus.
‘Wie ben ik?’ en ‘wat drijft mij?’ zijn vragen die ik me natuurlijk prima zelf kan stellen. Maar als iemand anders ze stelt, zijn de antwoorden oprechter en misschien wel verrassender. Vandaar dat ik me voor deze profielschets heb laten interviewen door campagnebureau Toffey. Mijn woorden, opgeschreven door iemand anders dus.
Ondernemen kan met heel wat metaforen worden beschreven. Maar welke zou Mirjam kiezen? Na een korte pauze: “Het is als een achtbaan vol pieken en dalen. Die beweeglijkheid herken ik. Ik bruis van de energie. Werk als een wervelwind en ga altijd voor het maximale. Natuurlijk loopt het soms niet. Maar bij tegenslag kan ik snel weer op die piek komen door de lat hoog te blijven leggen.” Waarom ze haar energie juist in een daktuin steekt? Veel mensen zijn de verbinding met natuur en landbouw kwijt, legt ze uit. “Dat is niet gek. Steden groeien dicht, worden drukker en de afstand tot waar het nog groen is wordt steeds groter. Hartstikke jammer. Want deze afstand creëert onwetendheid. Vinden we het oké dat de groenten in ons stamppotje zijn bespoten met chemische bestrijdingsmiddelen? Als je dat op de man af vraagt is het antwoord natuurlijk ‘nee’. Maar veel mensen staan hier gewoon niet bij stil. Daarom wil ik de verbinding tussen stad, landbouw en natuur op een toegankelijke manier herstellen. Met mijn daktuin bied ik een eigentijdse natuur- en landbouwbeleving voor iedere Tilburger én draag ik bij aan een fijne, groene stad om te wonen en werken.”
Al pratend over haar groene hart komen we bij haar vader, een bio-boer die een belangrijke stempel op haar ondernemerschap drukte. Biologisch was toen Mirjam opgroeide een unicum, vertelt ze. Geen chemische bestrijdingsmiddelen? Voor haar vader vanzelfsprekend. Maar de gevestigde orde snapte er niets van. “Soms kocht hij extra weiland aan,” herinnert ze zich, “en dit was dan vaak bezaaid met een bepaald onkruid dat normale boeren chemisch bestrijden. Zijn oplossing? Hij nam mij en mijn zussen mee het land op om het met de hand te verwijderen. Als je tien jaar oud bent wil je dat niet, maar het leerde me hoe het is om mijn handen uit m’n mouwen te steken.” Haar vaders eigenzinnige ondernemerschap is voelbaar in Mirjams plannen. Een daktuin is namelijk een onbekend concept in Tilburg. “Toch durf ik ervoor te gaan. Ook al moet ik er keihard voor werken, buiten mijn comfort zone treden en tegen de stroom in zwemmen. Ik vind dit echt een goed idee,” vervolgt ze, “en geloof dat het iets toevoegt aan de stad. En omdat ik erin geloof, vind ik dat ik het zelf moet gaan regelen ook. Dáár krijg ik energie van.”
“Mijn daktuinconcept is idealistisch. Maar het moet ook commercieel levensvatbaar zijn. Intensieve landbouwproductie draaien kan niet op een dak en dat is ook niet het doel. Daarom zit mijn verdienmodel in de publieksfunctie. Het moet een dynamische plek worden waar horeca, evenementen, shopping, educatie en landbouw samenkomen. Om zo Tilburg te verrijken met een unieke plek.” Over hoe ze deze verbinding opzoekt, is Mirjam helder. Ze is geen eenpitter en trekt graag op met mensen en bedrijven die haar ideeën uitdagen en beter willen maken. Maar, geeft ze toe, ze wil partners niet overtuigen in onderhandelingen. Het plan moet zichzelf verkopen. “Ik voer geen gladde verkooppraatjes, maar oprechte gesprekken over hoe we samen iets moois neer kunnen zetten.” Wat ze tijdens deze gesprekken soms kan vergeten is de cijfermatige zakelijkheid, vertelt ze eerlijk. “Ik ben een ‘social entrepreneur’. Winst maken is ondergeschikt aan mijn ideële doelen. Gelukkig heb ik in mijn werkzaamheden bij onder andere Vidar, Marketing Tilburg en Tilburg University – organisaties met een doel anders dan puur winst maken – gezien hoe winst juist bijdraagt aan het verwezenlijken van ideële doelen.”
“Voor ondernemers die vanuit elke kans denken ‘hoe kan ik dit inpassen in mijn idee?’ heb ik grote bewondering. Ondernemers die het plan in hun hoofd ook los durven laten om ruimte te maken voor andere ideeën en mogelijkheden. Ik wil dat soort kansen grijpen, omdat mijn onderneming daar alleen maar van kan groeien.” Als haar daktuin er straks is, wil ze laten zien dat je natuur en landbouw eenvoudig in kunt passen in het stadse leven. “Ik wil mensen verrassen en in beweging zetten met een gezonde onderneming. Als me dat lukt ga ik weer plannen maken. Een netwerk van daktuinen, dát lijkt me wel wat.”
Schrijf je in voor de nieuwsbrief die ik bij ontwikkelingen en mijlpalen verstuur of blijf via Rooftop Rumour op social media op de hoogte van alle geruchten.
En via 0657396769 of mirjam@rooftoprumour.nl ben ik te bereiken voor alle meedenkers en meedoeners.
‘Wie ben ik?’ en ‘wat drijft mij?’ zijn vragen die ik me natuurlijk prima zelf kan stellen. Maar als iemand anders ze stelt, zijn de antwoorden oprechter en misschien wel verrassender. Vandaar dat ik me voor deze profielschets heb laten interviewen door campagnebureau Toffey. Mijn woorden, opgeschreven door iemand anders dus.
Ondernemen kan met heel wat metaforen worden beschreven. Maar welke zou Mirjam kiezen? Na een korte pauze: “Het is als een achtbaan vol pieken en dalen. Die beweeglijkheid herken ik. Ik bruis van de energie. Werk als een wervelwind en ga altijd voor het maximale. Natuurlijk loopt het soms niet. Maar bij tegenslag kan ik snel weer op die piek komen door de lat hoog te blijven leggen.” Waarom ze haar energie juist in een daktuin steekt? Veel mensen zijn de verbinding met natuur en landbouw kwijt, legt ze uit. “Dat is niet gek. Steden groeien dicht, worden drukker en de afstand tot waar het nog groen is wordt steeds groter. Hartstikke jammer. Want deze afstand creëert onwetendheid. Vinden we het oké dat de groenten in ons stamppotje zijn bespoten met chemische bestrijdingsmiddelen? Als je dat op de man af vraagt is het antwoord natuurlijk ‘nee’. Maar veel mensen staan hier gewoon niet bij stil. Daarom wil ik de verbinding tussen stad, landbouw en natuur op een toegankelijke manier herstellen. Met mijn daktuin bied ik een eigentijdse natuur- en landbouwbeleving voor iedere Tilburger én draag ik bij aan een fijne, groene stad om te wonen en werken.”
Al pratend over haar groene hart komen we bij haar vader, een bio-boer die een belangrijke stempel op haar ondernemerschap drukte. Biologisch was toen Mirjam opgroeide een unicum, vertelt ze. Geen chemische bestrijdingsmiddelen? Voor haar vader vanzelfsprekend. Maar de gevestigde orde snapte er niets van. “Soms kocht hij extra weiland aan,” herinnert ze zich, “en dit was dan vaak bezaaid met een bepaald onkruid dat normale boeren chemisch bestrijden. Zijn oplossing? Hij nam mij en mijn zussen mee het land op om het met de hand te verwijderen. Als je tien jaar oud bent wil je dat niet, maar het leerde me hoe het is om mijn handen uit m’n mouwen te steken.” Haar vaders eigenzinnige ondernemerschap is voelbaar in Mirjams plannen. Een daktuin is namelijk een onbekend concept in Tilburg. “Toch durf ik ervoor te gaan. Ook al moet ik er keihard voor werken, buiten mijn comfort zone treden en tegen de stroom in zwemmen. Ik vind dit echt een goed idee,” vervolgt ze, “en geloof dat het iets toevoegt aan de stad. En omdat ik erin geloof, vind ik dat ik het zelf moet gaan regelen ook. Dáár krijg ik energie van.”
“Mijn daktuinconcept is idealistisch. Maar het moet ook commercieel levensvatbaar zijn. Intensieve landbouwproductie draaien kan niet op een dak en dat is ook niet het doel. Daarom zit mijn verdienmodel in de publieksfunctie. Het moet een dynamische plek worden waar horeca, evenementen, shopping, educatie en landbouw samenkomen. Om zo Tilburg te verrijken met een unieke plek.” Over hoe ze deze verbinding opzoekt, is Mirjam helder. Ze is geen eenpitter en trekt graag op met mensen en bedrijven die haar ideeën uitdagen en beter willen maken. Maar, geeft ze toe, ze wil partners niet overtuigen in onderhandelingen. Het plan moet zichzelf verkopen. “Ik voer geen gladde verkooppraatjes, maar oprechte gesprekken over hoe we samen iets moois neer kunnen zetten.” Wat ze tijdens deze gesprekken soms kan vergeten is de cijfermatige zakelijkheid, vertelt ze eerlijk. “Ik ben een ‘social entrepreneur’. Winst maken is ondergeschikt aan mijn ideële doelen. Gelukkig heb ik in mijn werkzaamheden bij onder andere Vidar, Marketing Tilburg en Tilburg University – organisaties met een doel anders dan puur winst maken – gezien hoe winst juist bijdraagt aan het verwezenlijken van ideële doelen.”
“Voor ondernemers die vanuit elke kans denken ‘hoe kan ik dit inpassen in mijn idee?’ heb ik grote bewondering. Ondernemers die het plan in hun hoofd ook los durven laten om ruimte te maken voor andere ideeën en mogelijkheden. Ik wil dat soort kansen grijpen, omdat mijn onderneming daar alleen maar van kan groeien.” Als haar daktuin er straks is, wil ze laten zien dat je natuur en landbouw eenvoudig in kunt passen in het stadse leven. “Ik wil mensen verrassen en in beweging zetten met een gezonde onderneming. Als me dat lukt ga ik weer plannen maken. Een netwerk van daktuinen, dát lijkt me wel wat.”
Schrijf je in voor de nieuwsbrief die ik bij ontwikkelingen en mijlpalen verstuur of blijf via Rooftop Rumour op social media op de hoogte van alle geruchten.
En via 0657396769 of mirjam@rooftoprumour.nl ben ik te bereiken voor alle meedenkers en meedoeners.
