Vanavond eet ik stamppot van zoete aardappel, zure appel, pompoen en pastinaak. Eén van mijn lievelings. Ik ben blij met de mensen die dit potje voor mij hebben mogelijk gemaakt. Wie dat zijn, waar ter wereld, of hoe dat dan in zijn werk gaat? Geen idee. Ik kocht het gewoon bij de Albert Heijn.
Stilletjes hebben we onze verbinding met natuur en landbouw verloren. Dat is niet gek. Steden groeien dicht en drukker en de afstand naar de rand waar het nog wel groen is wordt steeds groter. Het is wel jammer. Want langzaam maar zeker blijkt dat we onbewust heel veel keuzes hebben gemaakt waar niemand voor zou kiezen als je het op de man af vraagt. Bijvoorbeeld of je het oké vindt dat de groenten uit dat stamppotje zijn bespoten met chemische bestrijdingsmiddelen.
Het is tijd om de verbinding te herstellen. Dat betekent niet dat iedereen geitenwollen sokken moet gaan dragen. Ook niet dat iedereen voorin de klas bij de meester moet komen. Ik weet iets beters.